Peter Geerlings

Het is december. Wij, autochtonen, zijn nauwelijks christen meer, of religieus. En toch zijn we fanatiek op zoek aan welk goed doel we kunnen doneren. Het is dus de mens eigen. Echter, geld doneren is passé, zooo 2011. Het is helemaal hip, dat was het al maar is het nu nog meer, om voedselproducten te doneren aan de voedselbank. Eigenlijk word ik er helemaal niet goed van. Ik vraag me af of ik wel kan uitleggen waarom ik tabak heb van die hele voedselbank want het is een nobel doel dat ze nastreven. Toch!? Irritatie 1 – Inbreuk in mijn dagelijks leven Terwijl ik wacht tot de deuren opengaan van het theaterzaaltje van het monumentale Scheltema Complex in Leiden, kijk ik verlekkerd naar het pak hagelslag (van de Ruijter) op de antieke handkar. Mijn favoriete merk én soort broodbeleg. Natuurlijk kan ik het niet meenemen, het is immers bedoeld voor de armen in Leiden. Althans volgens PS|theater dat het toneelstuk Ons Aller Ziel opvoert. De publieke media besteed namelijk eind nove

Waarom wil ik weten wie dat is en hoe kan ik verlangen te weten wat een persoon is? Kees de Steenkool is een persoon, daar ga ik van uit, die al jaren allerlei producten, lidmaatschappen en abonnementen aanvraagt op zijn naam maar op mijn adres. Vervelend. Ik heb me voorgenomen om alles als een boemerang zo open mogelijk de virtuele wereld in te slingeren. Vandaar dit episteltje over wie en vooral wat Kees is en wat hij doet. Om te beginnen maak ik me weinig illusies dat ik erachter kom wie mijn virtuele stalker is. Ik heb besloten Kees zo te bestempelen, een stalker. Een aantal van mijn vrienden denkt dat het een persoon is die het resultaat van zijn, of haar, daden, wil kunnen terugzien. Dat klinkt plausibel. Zij denken dat het één van mijn 111 Facebookvrienden is. De meeste van deze raadgevers zijn ook mijn Facebookvrienden… Iedere week kan ik een stapeltje brieven en soms een pakketje tegemoet zien van/voor Kees, het is namelijk een druk baasje, met de natuurlijke up-en-